Vandaag vieren we de heilige Josephine Bakhita. Haar leven heeft door de jaren heen veel mensen geïnspireerd, vooral mensen in Soedan en Zuid-Soedan. Hoewel ze het grootste deel van haar leven in Italië doorbracht, werd ze oorspronkelijk geboren in de Soedanese regio van Afrika.
Bakhita werd geboren in het dorp Olgossa, in wat nu Soedan heet. Ze werd meegenomen door slavenhandelaren toen ze ongeveer zeven jaar oud was en bleef vele jaren in slavernij totdat ze werd gekocht door een Italiaan. Haar Italiaanse meester verliet Soedan in 1885, toen Bakhita 16 jaar oud was. Ze bleef de rest van haar leven in Italië en stierf op 77-jarige leeftijd als een Canossiaanse zuster.
Ondanks de afschuwelijke behandeling die ze in het begin van haar leven als slavin onderging, had Bakhita een rotsvast geloof in God en vergaf ze haar ontvoerders door te zeggen: “Als ik degenen zou ontmoeten die mij ontvoerd hebben en zelfs degenen die mij gemarteld hebben, zou ik knielen en hun handen kussen. Want als deze dingen niet waren gebeurd, zou ik vandaag geen christen en religieuze zijn.”
Bakhita stierf op 8 februari 1947 en werd zalig verklaard door Johannes Paulus II op 17 mei 1992 en heilig verklaard op 1 oktober 2000.
Hieronder kan u een gebed terugvinden dat door de bisschoppenconferentie van America is verspreid ter ere van St. Josephine Bakhita, waarin om haar voorspraak wordt gevraagd voor de genezing van hedendaagse slachtoffers.
Heilige Josephine Bakhita, je werd als kind verkocht als slaaf
en doorstond onnoemelijk veel ontberingen en lijden.
Eenmaal bevrijd van je fysieke slavernij,
vond je ware verlossing in je ontmoeting met
Christus en zijn Kerk.
O Heilige Bakhita, sta allen bij die gevangen zitten in een staat van slavernij;
Doe voorbede bij God namens hen
zodat zij bevrijd zullen worden uit hun ketenen van gevangenschap.
Laat God degenen bevrijden die de mens tot slaven maakt.
Geef troost aan de overlevenden van slavernij
en laat hen naar jou kijken als een voorbeeld van hoop en geloof.
Help alle overlevenden om genezing te vinden voor hun wonden.
We vragen om uw gebeden en voorbede voor de slaven onder ons.
Amen.
Gisteren, woensdag 7 februari, zette Paus Franciscus zijn catechesereeks verder tijdens de generale audiëntie. Sinds eind december leert hij ons meer over de deugden en ondeugden. Hij had het over het feit dat er een soort verdriet is dat een ondeugd is. We gaan er even bij stil staan.
Er is een nogal lelijke ondeugd, verdriet, begrepen als een moedeloosheid van de ziel, een constante kwelling die de mens verhindert om vreugde te voelen over zijn eigen bestaan. Dit tweede soort verdriet sluipt de ziel binnen en brengt haar in een staat van moedeloosheid… het komt van de duivel.
– Paus Franciscus
De Heilige Vader maakte onderscheid tussen het goede verdriet, bijvoorbeeld gevoeld door de verloren zoon toen hij zijn zonde herkende, en het verdriet dat ondeugd is, gemanifesteerd door de discipelen op de weg naar Emmaüs, met hun moedeloze antwoord aan Jezus, “We hadden gehoopt …”. Dit verdriet is als het genot van niet-genot; het is als het nemen van een bitter, bitter, bitter snoepje, zonder suiker, onaangenaam, en op dat snoepje zuigen. Verdriet is plezier beleven aan niet-plezier, waarschuwde de paus.
Verdriet, van een natuurlijke emotie, kan veranderen in een kwade geestestoestand en deze geestestoestand houdt er op de een of andere manier van om zichzelf in eindeloze droefheid te sussen. Het is een sluwe demon, die van het verdriet. De woestijnvaders beschreven het als een worm van het hart, die zijn gastheer uitholt en uitholt. Dit is een goed beeld… Een worm in het hart die zijn gastheer verteert en uitholt. Dit ondeugdelijk verdriet brengt ons ertoe om ons te wentelen in melancholie, waardoor het in hun harten gaat woekeren. (…)
Bepaalde langdurige smarten, waarbij iemand de leegte van iemand die er niet meer is blijft uitbreiden, horen niet bij het leven in de Geest. Bepaalde wrokkige bitterheden, waarbij iemand altijd een claim in gedachten heeft waardoor hij de gedaante van het slachtoffer aanneemt, brengen geen gezond leven in ons voort, laat staan een christelijk leven. In tegenstelling tot deze wenteltoestand moeten we ons blijven richten op Jezus die ons de vreugde van de verrijzenis brengt.
– Paus Franciscus
Vandaag staan we ook stil bij een brief van Johannes Paulus I aan G.K. Chesterton.
Paus Johannes Paulus I keek graag naar Father Brown op televisie. Hij wijst erop hoezeer hij geniet van G.K. Chesterton’s originaliteit in de creatie van Father Brown, maar waar hij Chesterton echt mee wil feliciteren is niet de geliefde priester-detective, maar zijn even indrukwekkende maar minder bekende boek The Ball and The Cross.
Als je denkt dat de onvoorspelbare avonturen van Father Brown fascinerend zijn, wacht dan maar tot je Professor Lucifer en Michael de monnik ontmoet. In The Ball and the Cross ontmoeten we ze voor het eerst terwijl ze wild aan het kibbelen zijn bovenop een krankzinnig, excentriek luchtschip dat boven St. Paul’s Cathedral in Londen zweeft. De twee debatteren over de waarde van het kruis. Michael wijst erop dat alle atheïstische rationalisten in hun woede tegen Christus uiteindelijk niet zo rationeel zijn. “Je begint met het afbreken van het kruis,” zegt hij, “maar je eindigt met het afbreken van de bewoonbare wereld…”
Deze conclusie is juist, schrijft kardinaal Albino Luciani, de aartsbisschop van Venetië en toekomstig paus Johannes Paulus I. Tussen 1971 en 1975 schreef de aartsbisschop een serie brieven, bekend als Illustrissimi, die werden gepubliceerd in de katholieke krant Messaggero di S. Antonio. Er waren in totaal 40 brieven, elk geschreven aan een historisch figuur, heilige of schrijver. Eén van de brieven is gericht aan G.K. Chesterton. Het richt zich op De bal en Het kruis, waarbij thema’s uit het boek worden gebruikt om te mediteren over de vraag: “Als je God wegneemt, wat blijft er dan over, wat wordt de mensheid dan?”.
De toekomstige paus is het eens met Chesterton. Als we Christus en het kruis verliezen, of het kruis opzettelijk breken en afwijzen, dan versplintert ook de aarde. Door God te verlaten, verliezen we alles wat ons menselijk maakt, al onze vreugde en creativiteit en geluk.
We lezen de brief voor!
© Aleteia
De Bijbelvers voor vandaag is de volgende:
Stort uw hart bij Hem uit, Hij is onze enige toevlucht.
– Ps 62, 9
