In november 1971 komt priester Istvan, na een schijnproces, voor een jaar in een tuchtkamp terecht waar hij moet arbeiden in een schoenfabriek.  Maar onverminderd zet hij zich in voor zijn medegevangenen en daarna met bezoeken aan zieken en noodlijdenden. Voortdurend staat hij onder streng toezicht van de communistische politie en wordt het hem ten strengste verboden nog voor weeskinderen te zorgen.

Wat een ontgoocheling. Geen behoeftige kinderen meer… maar God liet me niet in de steek!